Drukke tweeling-achtige nachten!

Het weekend was zeer rustig met een dagje ontspannen op het strand van Kunduchi en zondag flink werken voor school. Maandag begonnen we met onze eerst nacht van de week. De nacht was vrij rustig en omstreeks 10 uur deed ik mijn eerste bevalling. Er stonden twee lokale student vroedvrouwen bij ons en ze kwamen ons observeren. Tijdens mijn bevalling legde ik alles uit aan de studenten en ze stelden vele vragen. Mijn bevalling ging vrij volt en de moeder was slechts oppervlakkig gescheurd. Tijdens mijn hechten kwamen ze ook observeren, want dit hadden ze op school nog niet geleerd. Bij Anja kwam 1 van de vroedvrouwen het kind er weer uitduwen omdat het te ‘lang’ duurde. Nochtans het had perfect geboren kunnen worden zonder haar ‘hulp’, maar ja.. De baby was erna ook echt niet goed, zag grauw en lag te gaspen. Na het reanimeren van de baby ging het al iets beter en moest het kind op de reanimatietafel blijven liggen aan de zuurstof. Verder is het tot 5 uur ‘s morgens vrij rustig gebleven en hebben we tussendoor wat spelletjes gespeeld om ons bezig te blijven houden. Hier en daar duwde die ene vroedvrouw er eens een kind uit, als ze daar zin in had. Daar kwamen we gewoon niet meer tussen, want het had toch geen zin. Ze deed het toch. Soms bleef ze bij de vrouwen al wachten als ze nog maar op 9 cm stonden.. rond 5 uur barste ineens de bom los op de verloskamer. Verschillende vrouwen warden tegelijk binnengebracht en begonnen allemaal al te persen, ook al mochten sommigen nog totaal niet meepersen. 1 vrouw was zwanger van een tweeling en ik had haar net getoucheerd omdat ze begon te duwen. Ze was volledig ontsloten en er zat een stuitje als voorliggend deel. De studentjes waren nu helemaal niet meer weg te slaan want een tweeling EN daarbij nog eens twee stuitjes was al helemaal te gek voor hun! Ik had de vroedvrouw geïnformeerd en haar assistentie gevraagd bij de bevalling en ze ging ‘direct’ komen. Ik plaatste met Valerie en de studenten al een infuus en een blaassonde en liet de stuit eerst goed indalen. Het onderste deel van het bed was niet weg te krijgen en enkel wanneer de vroedvrouw het nodig vond, mocht ik een dwarsbed maken tijdens de bevalling.. ik was volledig klaar om de bevalling te doen en vroeg de studenten of ze gingen helpen met de opvang van de twee kindjes. Vrij snel werd het eerste kindje volt geboren en ik mocht de bevalling volledig doen zoals we ze leren op school van de vroedvrouw. De armen waren opgeslagen en met manuele afhaling kon de baby zeer volt worden geboren. Om 5 na 6 werd het eerste kindje geboren. Net toen ik hulp nodig had om de baby verder aft e drogen en te gaan wegen, had geen 1 van de studenten handschoenen aan en dus weigerden ze mij te helpen. De vroedvrouw was ineens ook nergens meer te bespeuren en Anja en Valerie hadden ook hun handen vol met andere bevallingen op dat moment. Toen ben ik even kordaat geweest en had de student duidelijk gemaakt dat als ik niet op haar kon rekenen zoals nu, ze niet meer moest komen assisteren. Het is al een stresssituatie aangezien het een tweeling is en dan ook nog eens in stuitligging voor mij, dus alle hulp is dan ook welkom. Het tweede kindje kwam e rook aan. De student was ineens heel snel handschoenen gaan aandoen en nam het kindje over om te wegen en verder af te drogen. De eerste baby was een goed jongetje van 2,5kg met een goede apgarscore. Ik toucheerde naar het tweede kindje en ook dit lag in stuitligging met intact vliezen. Ineens kwam de vroedvrouw weer opdagen en vond dat ik de vliezen moest breken. Ik wilde deze nog niet breken want ik kon er ook nog niet aan. Even later werd de stuit al voor de helft geboren en plots dook ineens die vroedvrouw van de antenatale ward op uit het niets en zei me nu de vliezen te breken, maar het lukte nog niet. Ze pakte een naald van een spuit en staken er gewoon de vliezen mee door. Ik had zoveel schrik dat ze gewoon in de poep van de baby ging prikken!! Gelukkig net niet. Ik deed verder de bevalling van het tweede kindje en ook weer waren de armen opgeslagen en heb ik deze manueel afgehaald. Het was een meisje dat na de bevalling meteen goed doorhuilde. Ik heb de baby deze keer zelf afgedroogd en gaan wegen. Ze woog 2kg met een goede apgarscore. De vroedvrouw en de studenten kwamen mij feliciteren met mijn tweelingbevalling, dat vond ik echt wel superfijn. De moeder was trouwens ook enorm dankbaar, want dit was haar 5de zwangerschap met nu 3 levende kindjes, dus ervoor had ze 1 kindje dat is blijven leven. Ze was zo blij met haar tweeling en bleef mij maar bedanken toen ik de placenta verwijderde en nakeek. Die ene vroedvrouw had trouwens met de spuit waar ze de vliezen mee had doorgeprikt ook ineens oxytocine gegeven, zeer proper hoor! Ondertussen hadden Anja en Valerie nog een paar bevallingen gedaan die ook allemaal zeer volt verliepen. Ons bed was toen echt het enige dat we nog nodig hadden na een geslaagde nacht.
Onze tweede nacht op de verloskamer begon meteen zeer druk. Anja ging mee naar een keizersnede om de drukte watt e ontlopen en ik en Valerie hadden daarna onze portie actie op de verloskamer. We deden vrij snel ieders 1 bevalling waarbij we elkaar assisteerde en ze verliepen beide zeer vlotjes. Er lag naast mijn bed een meisje van 15 jaar heel de verloskamer bijeen te gillen en op den duur stalkte ze uit haar bed richting het toilet. Ik was net mijn moedertje aan ’t helpen om weg te brengen naar de wars ernaast, toen zowel ik als Valerie geroep en getier hoorden. Valerie is er naartoe gesneld om dan te zien dat het meisje van 15 jaar zich had vastgeklampt aan een medicijnkarretje en daarop begonnen de vroedvrouwen als reactieve te slaan en te stampen op het kind. Ondertussen beviel ze ook op de grond en ik kwam snel naar Valerie toegesneld om te helpen. Maar je moet echt niet denken dat ook maar 1 van die vroedvrouwen ons kwam helpen hoor! Nee ze stonden ons gewoon uit te lachen en aan te gapen. Valerie heft het kind aangepakt en ik heb de baby mee gewogen en afgedroogd en materiaal aan Valerie gegeven. We hebben het meisje gewoon op de grond verder verzorgd en de placenta laten geboren worden. Ze was helemaal in paniek en zo dankbaar dat wij haar wel kwamen helpen. De baby was gelukkig ook in orde en we brachten ze beiden terug naar hun bed om hen verder te verzorgen. Erna deed Anja nog een bevalling waarbij ik haar assisteerde. Het eerste kindje was net geboren, een flinke knappe jongen die het meteen ook zeer goed deed. Ik merkte net op tegen Anja dat de baarmoeder er nog verdacht groot uitzag en hard voelde. En inderdaad toen ze toucheerde voelde ze nog een kindje in hoofdligging zitten. Dus met de hulp van Valerie voor het tweede kindje is niet veel later een flink meisje nog geboren. De moeder was echt niet gelukkig met de tweeling, ze wilde er maar 1 en ze had er thuis al 2. Valerie merkte net op dat ze het meisje zo ‘cute’ vond, toen de vrouw tegen haar zei dat ze het kindje mocht hebben! Het jongetje was wel voor mij.. Dus is dat goed als ik zo ééntje mee naar huis neem? Haha, het was wel even grappig op dat moment maar ook triestig aangezien de moeder de kindjes echt niet wilde. De volgende bevalling was voor mij en weer was het een tweeling, deze keer in hoofdligging en de moeder wist ervan. De kindjes warden zeer vlot geboren na elkaar, ieders met een afzonderlijke placenta! Dat was weer iets dat ik nog niet had gezien. De kindjes waren wel zeer prematuur en hadden beiden zuurstof nodig, maar verder deden ze het vrij goed voor zo klein te zijn. De mama was echt zo fier op haar kindjes en blij en toen ik haar hielp aankleden stak ze mij 5000 shilling toe, 3 euro. Voor hier is dat veel geld. Ik kon dat echt absoluut niet aannemen en probeerde dat haar ook duidelijk te maken, maar ze stak het telkens weer in mijn zak om te bedanken. Toen ben ik er een student gaan bijhalen om te vertalen in het Swahilli dat ik het echt niet kon aannemen en haar niet wilde beledigen. Ze moest vertalen dat ik wilde dat zee r iets moois voor haar kindjes mee kocht. Toen begreep de mama het toch en bedankte ze mij. Ze kwam geregeld kijken naar haar kindjes en mij halen al ser een zuurstofslangetjes uit het neusje van 1 van de kindjes was. Valerie en Anja hadden mij ook geassisteerd voor de kindjes. Tegen de ochtend werd het voor de verandering nog eens goed druk en deed Anja een bevalling waarbij de student assisteerde en ik gaf even later een bevalling af omdat deze studenten ze ook moeten halen, net als ons. De andere student ging haar assisteren en ze zei dat ze het kon. Dus ik kwam af en toe eens kijken hoe het eraan toe ging. Ik had onsteriele handschoenen aan en vertelde de student wat ze moest doen tijdens de bevalling, zoals het perineum steviger ondertussen en het hoofdje van de baby in flexie blijven houden. Maar net toen het hoofdje geboren werd, kreeg ze het niet verder geboren en duurde het te lang toen Anja en ik besloten in te grijpen. Anja moedigde de vroed aan met persen terwijl ik het hoofdje volledig en de schouders ontwikkelde. Het was geen vlotte geboorte, maar de baby deed het meteen goed en huilde goed door. Ik gaf haar aan de studente. Ik had de bevalling gedaan met onsteriele handschoenen, maar het was even een kwestie van prioriteiten stellen. Ik voelde dat de student echt vies was omdat ik haar even aan de kant had geduwd en we hadden ingegrepen, maar het moest gewoon. Ik ben er achteraf naartoe gegaan om haar uit te leggen dat ze het echt wel zeer goed had gedaan, maar dat dit een moeilijkere geboorte was. Ik zou dit ook zeker niet gekund hebben met mijn eerste bevallingen, maar dat leer je wel door te doen en te voelen. Volgende keer wilde ze dat ik haar handen mee vasthoud tijdens de bevalling zodat ze voelt wat ze moet doen en wanneer. Ik zag dat ze tevreden was toen ik het uitlegde en ze vroeg achteraf naar onze nummers voor als ze nog eens stage kwam doen daar. De placenta kreeg ze vlot ontwikkeld.
Ook onze derde nacht was superdruk en Valentine, sinds een paar weken onze nieuwe huisgenote en sinds 15 jaar een verpleegster uit Frankrijk, kwam mee met onze nachten. Toen we aankwamen was de verloskamer zeer rustig met maar 5 vrouwen, erna werd het drukker maar doenbaar. De vroedvrouwen waren op een gegeven moment allemaal aan ’t slapen en dus was het eerder ‘onze’ verloskamer. Het waren ook allemaal zeer geode kindjes en bevallingen deze nacht maar wel met veel hechtingen. We konden dus nogmaals onze hechtkunsten oefenen naar hartenlust. Zowel Anja als Valerie hadden er ieder 4 vlotte bevallingen gedaan en ik had er drie gedaan, waarvan mijn laatste bevalling een 19-jarig besneden meisje. Het was de eerste keer dat ik durfde een episiotomie hier te zetten met een mesje, maar het gin ganders echt een derdegraads ruptuur worden. Achteraf kwam de vroedvrouw mij helpen met hechten, want ze was nog steeds enorm gescheurd. Ik was enorm blij dat ze ging hechten, want het was reeds 4 uur door en ik voelde dat ik dringend iets moest eten. Valentine had mij geassisteerd met de bevalling en het was een geode baby. Veder heb ik die nacht veel geassisteerd en de kindjes van Valerie en Anja de eerste zorgen toegediend. Meer dan eens waren alle kaarten ( dossiers) van verschillende vrouwen zoek op de antenatale dienst en was het wel eens een verrassing wanneer 1 al begon te persen. Ook was er ineens sinds de vroege weer een nieuwe regeling op de verloskamer, waardoor nu alle bevallen vrouwen zich moeten plaatsen op maar 2 bedden die beschikbaar zijn. En er was geen discussie mogelijk om ze op andere lege bedden te zetten. Zo belachelijk! Na deze weeral drukke nacht waren we zeer blij ons bedje terug te zien en eindelijk te kunnen gaan slapen. Onze vierde nacht was echt super rustig. Er was amper iets te doen, soms wat parameters nemen en onderzoeken uitvoeren, en dat was het. De stroom is ook meer dan eens uitgevallen en dan is heel de straat donker. Gelukkig slaagt bij het ziekenhuis snel de noodgenerator terug aan. Er was een mannelijke student deze nacht en toen er ineens een stuitbevalling was, dacht hij even leuk: oh een stuit, ‘k zal die is eventjes doen se. Terwijl wij er al stonden van: stuitbevalling!!! Infuus, blaas leeg, bed weg, kochers,….! Hij is het dan maar ook wijselijk afgetrapt, vooral toen er een voetje tevoorschijn kwam. 1 van de vroedvrouwen heft uiteindelijk de stuitbevalling gedaan, maar het hoofd werd maar niet geboren. De vrouw had nochtans volledige ontsluiting, maar het was echt een zeer groot kind. Ik ben mee komen helpen de benen in hyperflexie duwen en suprapubische druk samen met Valerie en de vrouw doen krachtig meepersen. Uiteindelijk werd de baby dan toch geboren, maar deed niets. Meteen na het afnavelen heeft de vroedvrouw het kind gereanimeerd en is het er uiteindelijk toch doorgekomen. Maar het was echt zeer spannend. De student heft nog een bevalling gedaan, ‘t is te zeggen.. we moesten hem echt de hele bevalling uitleggen, maar ‘hij kon het hoor!’… Anja was er niet gerust in en bleef erbij staan om tijdig te kunnen ingrijpen. Uiteindelijk werd het omstreeks 5 uur weer enorm druk met voor elk van ons een paar vlotte bevallingen. ’s Morgens hadden we zo’n zin in ijs dat we onderweg op straat een paar bananen kochten en die verder gingen opeten als ‘ontbijt’ met chocolade die we smolten en de rest van onze doos vanille ijs. We hebben die stilletjes opgegeten en er zoo van genoten! Na een frisse douche zijn we voor een paar uurtjes gaan slapen. Overdag gingen we nog naar Posta om nog een nieuw stofje te kopen voor Valerie, ze had vorige keer blijkbaar geen ketenge gekocht om kleren van te maken. Hoewel we denken dat het daar ook zeker mee lukt. Straks is het weer een afscheidsetentje van Ruby, Valery en Julia die vertrekken. Morgen hebben we een dagje Bagamoyo gepland, een gezellig oud stadje 70 km ten noorden van Dar met een leuk strand met vissersboten en vanalles te bezichtigen. Het zal een zeer gevuld maar fijn weekendje worden! Groetjes aan iedereen! xx