Een labour ward bomvol studenten vroedkunde!!

Maandag zijn we onze stageweek gestart met rustige lates, maar een overrompeling van de lokale studenten. De andere vrijwilligers waren uit pure noodzaak reeds uitgeweken naar de antenatale ward om daar wat te gaan helpen, want het was gewoon echt niet te doen op de labour ward. We warden telkens tegengewerkt of ergens weggeduwd of ze vielen op een moeder die begon te persen met vijf man tegelijk met steriele handschoenen. Toen ze vonden dat al de bevallingen die er waren gedaan waren, bolden ze het allemaal tegelijk af. We merkten onderling tussen de drie scholen ook vijandigheid en ze duwden elkaar ook weg van bevallingen… tot kwart voor 7 hebben we spelletjes gespeeld en aangevuld om de tijd wat te doden en toen was er ineens een spoedkeizersnede en een bevalling. Anja ging mee met de section en ik heb Valerie geassisteerd bij de bevalling. Gelukkig waren tegen dan de toffee studentjes van Tanzania aangekomen op labour ward en trokken we al wat foto’s want onze voorlaatste week stage was nu ingegaan. Aziza verrasste mij ‘s avonds ook nog, want zij stond met de nacht. Haar had ik een week geleden geholpen met de bevalling en volgende week mogen we bij haar in de klas een les komen volgen. Twee van de meest toffee Tanzaniaanse vroedvrouwen, Maruso en Mokiwa, stonden met de nacht en daar trokken we dan ook zeker een aantal foto’s mee. We gaan hier toch enkele vroedvrouwen enorm missen, want er zitten hier echt een paar schatten bij! Maar andersom ook blijkbaar, ze zijn nu al triest omdat we nog maar een weekje op labour ward staan.. Telkens vragen ze ons wanneer we gaan terugkomen en deze week hebben we al de ene huwelijksaanzoek na de andere gekregen van dokters en de vroedvrouwen die hun broers aan ons verkopen! Zo grappig! Dinsdag was het weer een superdrukke verloskamer en was ook dr Sky er weer om met de studenten en vroedvrouwen samen te werken. De vroedvrouwen liepen op de toppen van hun tenen, want telkens wanneer dr Sky er is duikt al het nodige verlosmateriaal en bijbehorende kleding op uit het niets! Er was een discussie op gang gekomen omdat we aan dr Sky vroegen of de vroedvrouwen hier vliezenbrekers zouden gebruiken als we dit kochten voor het ziekenhuis. Eerst moesten we dan uitleggen waarvoor het diende en hoe het moest worden gebruikt voor hij het begreep. En toen vroeg hij waarom we dit wilden kopen, waardoor het gesprek uitdraaide dat we dit gewoon een pak veiliger vinden voor moeder en kind om de vliezen te breken ipv een kapotte ampule, naald of kocher te gebruiken. Blijkbaar ging dit nog een staartje krijgen… De studenten waren die dag nog even erg, zelfs erger, dan de dag ervoor. Er lagen 2 vrouwen op de grond waarvan er 1tje 8 cm had en zwanger was van een 4de kind en zodra we een bed vrijhadden, moest deze daarop. Ondertussen lag alles natuurlijk supervol. Toen een student een bevalling had gedaan en het bed had afgewassen, was ze het gewoon afgetrapt ipv die vrouw op dat bed meteen te leggen. Op de grond was ze al aan’t persen en ik en Valerie legden meteen al alles klaar in geval van … toen er ineens twee studenten aankwamen lopen met steriele handschoenen aan voor die bevalling te doen! Dat was gewoon echt het toppunt! De eerste heb ik weggestuurd om Anja te helpen met het bed en de ander mocht het meteen terug afbollen! ‘t Was echt wel genoeg geweest zo hoor. De bevalling doen is hier niet het enoge werk op de labour ward, de rest moeten zee r ook maar bijnemen. We verhuisden die vrouw naar het lege bed en ik controleerde de harttonen toen er weer twee studenten zich kwamen moeien. Ze vliegen hier als aasgieren op de eerste de beste die begint te persen! Nadat ik deze had weggejaagd kwam dr Sky vragen dat ik de vrouw al eens onderzocht voor de ontsluiting. Ze had net 10 cm en het hoofdje zat echt klaar voor de bevalling. Terwijl ik hier bezig was, stonden er ineens 4 studenten met steriele handschoenen zich tussen mijn handen te moeien. Toen was de maat echt vol en zijn we het afgetrapt naar buiten toe. ‘s Avonds had ik Hellen nog geleerd toen het rustig was, hoe zee en vaginaal onderzoek moest doen en wat ze moest voelen. Want de vroedvrouwen laten de studenten maar doen, maar komen niet zoela s bij ons in Belgie helpen bij en onderzoek. Hellen vroeg ons ook om bij de volgende bevalling hen dit aan te leren zoels we dat thuis doen; hun handen begeleiden tussen de onze zodat ze weten welke handgrepen ze moeten uitvoeren, wanneer en hoe ze tractie moeten uitvoeren. Want daar worden ze hier op labour ward niet echt mee geholpen. Aziza, Hellen en nog een ander meisje zij hier de echte toffee studenten die hier echt willen leren en niet als aasgieren op een vrouw vliegen voor de bevalling. Als we vragen om iets te evrtalen in het Swahilli voor de vrouwen doen ze dit ook met het nodige respect en op een vriendelijke manier. Zodra we terugkomen uit Arusha gaan we met hen ook nog iets leuks doe nom afscheid te nemen. Woensdag was het weer eenzelfde dag op de verloskamer, maar deze keer gingen we ons verdorie echt niet laten doen door die studenten. We vochten ieder voor onze bevalling en we volgden onze moeder goed op. teleksn wanneer we ons net gedraaid hadden, stond er al een student klaar voor over te pakken. Die hebben het dan ook ferm kunnen horen en mogen ophoepelen. We hadden ieder nog eens een moeder goed kunnen opvolgen, de bevalling gedaan en zowel moeder als kind kunnen verzorgen. Dat leek ineens zolang geleden. Ik denk dat de studenten het ook begrepen dat ze met ons niet moesten sollen, want ze waren vroeger weg dan anders. Valerie ging nog eens mee met een section en tijdens het wachten op Valerie, was er nog en goede bevalling voor Anja. De vrouw had de hele namiddag liggen gillen, maar toen ze moest persen was ze echt zo flink en gaf ze geen kik. Het meisje was 19 jaar. Tijdens de geboorte van het hoofdje perste ze echter niet meer zo volt en wilde ze niet meer persen op een gegeven moment. Toen heb ik voor de eerste maal fundusdruk moeten uitvoeren om het kind er mee uit te duwen. Uiteindelijk was het een goed kindje en was er verder geen probleem. Donderdag was het een vrij drukke late en er waren eindelijk terug wat minder studenten op labour ward. In de vroege hadden de andere vrijwilligers ook nog eens netjes bevallingen kunnen doen. Tijdens onze late heft Valerie nog een onverwachte tweelingbevalling gedaan. Weer was er nergens in het dossier te bespeuren dat het mogelijk om een tweeling ging. Dus het was nogmaals een verrassing. Ik was net de kaart aan’t invullen voor Valerie toen ze ineens riep: Caroline, wilt ge nog een 2de kindje komen aanpakken aub?!!!! Dat was even stressy! De twee kindjes waren zeer prematuur en het eerste kindje woog 1, 450 kg en het ander kindje 1,200kg. het eerste meidje deed het al bij al zeer goed en heb ik even aan de zuurstof gelegd, het tweede meisje heeft Anja nog even moeten beademen en daarna mocht het naast haar zusje aan de zuurstof. Het was weer een geode om het zuurstofmachien aan de praat te krijgen, maar al bij al was het gelukt. De moeder was absoluut niet gelukkig dat het twee kindjes waren, want ze heeft het thuis niet breed en had voor zichzelf ook al amper kanga’s bij. Om de kindjes warm te houden hebben we een paar doeken van het ziekenhuis gebruikt. Achteraf waren we ons aan’t bedenken om die mama als we haar maandag terugvinden, wat geld toe te stoppen voor de kindjes. Uiteindelijk hebben we die centjes toch ingezameld om er iets nuttigs mee te doen. We weten enkel niet of ze het degelijk voor de kindjes gaat gebruiken of beledigd gaat voelen. We hebben besloten om na het kopen van het medisch materiaal, toch een deeltje opzij te houden en uit te zoeken hoe we mama’s in dergelijke situaties er toch mee kunnen helpen. Misschien een hoeveelheid kanga’s ervan kopen om die dan weg te schenken.. wwe weten het nog niet. Ik heb ‘s Avonds nog twee vlotte bevallingen kunnen doen met twee gezonde jongetjes en blije moedertjes. Tijdens mijn laatste bevalling was ook Anja nog bezig met een bevalling, maar deze verliep echter niet zo volt. Mede doordat de moeder echt niet goed mee wilde persen. Het kindje was na de bevalling helemaal blauw en Valerie heeft moeten reanimeren. Het kindje bleek al wat langer dood te zijn.. Toen we de placenta zagen en Anja me kwam reopen om ook te komen zien, dachten we eerst aan een mogelijke loslating. Maar de vroedvrouw denkt dat het kind is gestorven doordat de moeder syfillis had en blijkbaar kan je dit ook zien aan de placenta. Daarbij was ze ook nog eens HIV positief. Gelukkig hadden we ons Maruso tijdens de late en hebben Anja, Valerie en Maruso op een degelijke manier het kindje aan de moeder kunnen tonen en heeft Maruso op een rustige manier de moeder uirgelegd dat haar kindje al eventjes gestorven was. We waren zeer blijk dat ze het op zo een respectvolle manier had uitgelegd, want ik denk dat ook deze vrouw nog zeer jong was. Ik zag ook dat dit veel hielp voor Anja en Valerie die bij de bevalling waren en Maruso nam ook de tijd om er met hen over te praten, want ze vindt het absoluut niet plezant om 1 van ons triest te zien. Mrosso, een andere vroedvrouw was ondertussen mij komen helpen met mijn hechting maar ik ben bij Anja en Valerie tussendoor toch ook een paar keren komen zien of het met hun ging. We hebben allemaal liever een gezond kindje na de bevalling, maar ja. Ook zij waren enorm blij met de manier waarop Maruso omging met de mama en haar hielp in haar rouwproces, want niet elke vroedvrouw hier neemt daar de tijd voor. ‘s Avonds hebben we ons tegoed gedaan aan een kilo passievruchten thuis, man die waren zo lekker!! Vandaag zitten we in Posta voor ons wekelijks blogje op te stellen en gaan we straks met Astrid medisch materiaal kopen van de centjes die we met de paaseitjesverkoop hebben ingezameld. We hebben een aantal nuttige dingen losgekregen van sister Mussa en dr Grace die ze echt wel nodig hebben op labour ward, onder andere onze zwangerschapsschijven die we gaan doneren volgende week. Hopelijk hebben ze daar hier ook nog een paar exemplaren van voor de antenatale ward. Die gaan daar supercontent mee zijn. We zitten ook al met drie enorm uit te kijken naar onze weken vakantie in Arusha! We hebben ons al supergeamuseerd met een drukke planning op te stellen met natuurlijk een safari ingeboekt en de Kilimanjaro & Masaai zien! Straks gaan we er met Astrid een gezellige avond van maken in Slipway en morgen afscheid nemen van Signe met een dagje strand in Kunduchi. Vanaf maandag gaat onze laatste stageweek in.. het gaat raar zijn om niet meer elke dag terug naar labour ward te gaan. Groetjes aan iedereen, volgens Anja is het nog maar 21 keer slapen in Tanzania! ;)xxx